TİYATRAL KUDRETİN ÜÇ TEMEL AYAĞI: SÖZ, SÖZCÜK VE JEST

İnsanın hikâyeleştirmeye değer bir kırılma anını canlandıran tiyatro, kuşkusuz bu noktada bir takım dil bileşkelerini kullanmak zorundadır. Bu dil bileşkeleri arasında en önemlileri söz ve jesttir. Antik zamanlardan çağımıza değin kaleme alınan ve sahnelenen hemen tüm oyunlar bu iki dil biçimi ile kendilerini inşa etmişlerdir. İnşa ederken de odaklandıkları nokta, canlandırılacak hikâyenin anlam kodlarının seyirci tarafına doğru bir şeklide aktarılması gerekliliğidir. Yani farklı yerlerden gelen, birbirini tanımayan, farklı kültür ve algılama becerilerine, farklı beğeni düzeyine sahip seyirci kitlesini kısa zamanda ortak bir algılama paydasında birleştirmeyi, onları birlikte algılayan, yargılayan ve tepki veren tek bir organizma bütünlüğüne ulaştırmayı amaçlamaktır. Bu nokta, bu iki dil çeşidinin tiyatral süreçteki varlık nedeninin de temel sacayağıdır.