روش شناسی اندیشه های مکتب فرانکفورت

در میان آثار تحریر شده به زبان فارسی، اعم از کتاب، مقالات تخصصی و یا نوشتارهایی که در ماهنامه‌ها و روزنامه در صفحه اندیشه به چاپ رسیده، بعضاً با تکرار محتوا درباره مباحث روش‌شناسی روبرو هستیم. نوشتارهای منتشر شده درباره مکتب فرانکفورت و اعضای اصلی آن شاید در شکل متفاوت باشند، ولی در محتوا بیش از هر چیز حاشیه‌نویسی درخصوص این اندیشه‌ به چشم می‌آید. در میان تمام آثار منتشر شده، کمتر از تعداد انگشتان یک دست می‌توان به ریشه‌های فکری چنین مکتبی دست یافت، گویی برای نویسندگان و مولفان فارسی‌زبان بیش از هر امری حاشیه‌های زندگی و اندیشه‌های چنین جمع فکری مدنظر بوده و نه پی بردن به اندیشه و یا اندیشه‌هایی که در دوره‌ای از تاریخ اندیشه‌های علوم اجتماعی و سیاسی پا به عرصه ظهور گذاشته و همچنان اثرگذار هستند. می‌توان گفت بسیار به‌ندرت نوشتارهای موجود و منتشر شده نگاهی به روش‌شناسی اعضای مکتب فرانکفورت داشته‌اند و با نگرشی آسان از نوشتارها گذر نموده‌اند. این مقاله تلاش دارد ضمن نگاهی به ریشه‌های جریان فکری مکتب انتقادی بایسته‌های فکری مکتب فرانکفورت را به نمایش گذاشته و در آخر نیز کاستی‌های چنین اندیشه‌ای را براساس اندیشه‌های مارکوزه مورد نقد قرار دهد.