Osmanlı Devleti'nin Gayrimüslim Tebaaya Yaklaşımında Dönemsel Değişimler

Osmanlı Devleti dinin, geleneklerin ve yönetici kesimdeki dünya algısının tezahürleri olarak tebaasının refahı ve çeşitli dini grupların barış içinde yaşaması için gerekli tedbirleri almıştır. Kuruluş devrinden itibaren benimsenen, Fatih döneminde kanun metinlerine yansıyan bu yaklaşım sonraki Osmanlı hükümdar ve yöneticileri tarafından devam ettirildi. Mülki idareciler de gayrimüslimlerin dini, ekonomik ve sosyal hayatlarını korumaları için uyarıldı. Devlet, gayrimüslim din adamlarına imtiyaz beratları vermek suretiyle onlara bağlı kişilerin haklarını garanti altına aldı, ayrıca bu haklara saldırılmasını önledi. Tanzimat Fermanı ile belirtilen eşitlik prensibi gereğince, gayrimüslim unsurların hakları daha fazla gündeme geldi. Bu makalede, gayrimüslimlere verilen haklar, bu hakların hukuki temelleri ve devletin bu hakların icrasına yönelik tavrı hakkında bilgi ve analizler sunulmaktadır.