Faiz Olgusunun İktisadi Düşünce Tarihindeki Gelişimi

İktisadi faaliyetlerde bulunulan her dönemde var olan faiz olgusu, iktisatçıların yanı sıra ilahi dinlerin, felsefi düşüncelerin, siyasi ve hukuki doktrinlerin daima ilgi gösterdiği bir olgu olagelmiştir. İlkçağ filozofları ve ilahi dinler faiz uygulamalarını yasaklamış ve tefecilikle mücadele etmişlerdir. Ancak Protestanlığın doğuşu ve sonrasında yoğunlaşan iktisadi ve teknik ilerlemeler neticesinde faiz, ekonomik yapının temel bir unsuru olarak kabul edilmiştir. Bu düşünceden hareketle faizi açıklamaya çalışan çok sayıda teori geliştirilmiştir. Bu teorilerde faiz haddi ile tasarruf ve yatırımlar arasında fonksiyonel bir ilişki bulunduğu ve faizin atıl durumdaki parayı yatırımlara dönüştürerek ekonomik büyümeyi ve kalkınmayı sağladığı kabul edilmiştir. Bunun temelinde sermayenin potansiyel nemaya sahip olduğu, dolayısıyla faizin sermayenin verimliliğinden kaynaklandığı düşüncesi hakimdi. Ancak bu teorilerde faizin haklılığını ve dayandığı gerekçeleri açıklayan tatmin edici ve genel kabul gören sonuçlara ulaşılamamıştır. Ayrıca sermayenin değişken verimliliğine karşın, faizin önceden sabit oranda saptanması durumu açıklanamamıştır.