Manda Yönetiminden Sonra Tunus ve Cezayir’de Siyaset Kurumu

Kuzey Afrika'da ve Ortadoğu'da meydana gelen toplumsal olaylar tüm dünyanın ilgisini bu ülkeler üzerine yoğunlaştırmıştır. 2011 yılından itibaren bu bölgelerde başlamış olan halk ayaklanmaları sonucunda baskı, şiddet ve zulme maruz kalmış halklar, ekonomik sıkıntılar, işsizlik, sömürü ve zulümler yüzünden kendilerini yöneten despotik rejimlere karşı ayaklanmışlardır. Bu nedenlerden ötürü bölge insanı; bu despotik rejimlerin birçoğunu devirmiş, ayakta kalan yönetimlerin ise halkının taleplerini göz ardı etmeyecek iyileştirmeleri uygulamaya koymalarına sebep olmuşlardır. Kuzey Afrika ve Ortadoğu coğrafyasındaki domino etkisi yaratan bu ayaklanmaların, elbette bir birikimin sonucu olduğu ortadadır. Geçmişten günümüze birçok savaş, yıkım ve sömürüyle mücadele etmiş bu ülkeler, uzun savaşlar sonucunda kendilerini yıllarca sömürmüş olan devletlere karşı bağımsızlıklarını kazanmış, bağımsızlıkları kazandıktan sonra ise bu kez kendilerini; liderlerinin yaratmış olduğu despotik yönetimlerle mücadele içinde bulmuşlardır. Bu liderler kendi yaratmış oldukları ulus kavramlarıyla halkları devamlı baskı ile kontrol altında tutmuşlar, kendileri gibi düşünmeyen kimselere yaşama ve söz söyleme hakkı tanımamışlardır. Bunun sonucunda da halklar yılların vermiş olduğu adaletsiz, demokrasi ve çoğulculuktan yoksun, başına buyruk bu yönetimlerin miatlarını doldurduklarını anlamış, 2011 yılında başlayan protesto gösterileriyle bu rejimleri yıkmışlardır. Bu çalışmanın amacı iki önemli Kuzey Afrika ülkesi olan Tunus ve Cezayir'de manda yönetimlerinden sonra siyaset kurumunun işleyişini araştırmak ve iki ülkenin siyasi yönetim şeklinin, siyasi partilerinin ve diğer siyasi aktörlerinin kronolojik bir incelemesini yapmaktır. Ayrıca iki ülkenin günümüzdeki siyasal durumları ışığında geçmiş ile mukayeseli bir siyasal analiz yapmaktır.