حلیل وضعیت موجود و شناسایی رویکرد بدیل محیط‌های یادگیری کارآموزی در برنامه‌های درسی مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد

مقاله حاضر در جستجوی شناخت نوع مواجهه با طراحی محیط‌های یادگیری کارآموزی دانشجویان رشته مهندسی است. روش تحقیق توصیفی و تحلیل اسناد بود. در تحلیل برنامه درسی تجربه شده، جامعه آماری شامل دانشجویان مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد که واحد کارآموزی را گذرانده بودند و تعداد آنها 250 نفر می‌شد. تعداد 135 نفر با استفاده از فرمول کوکران به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسش‌نامه محقق ساخته که شامل 23 گویه و مطابق با نه عنصر برنامه‌ درسی بود، پاسخ دادند. در تحلیل برنامه درسی قصد شده 6 سند برنامه درسی به‌صورت نمونه هدفمند انتخاب شد. نتایج با استفاده از آزمون ناپارامتریک خی دو یک بعدی (کای مربع) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد، دانشجویان برنامه درسی تجربه‌شده را از لحاظ ابعادی مانند تناسب محتوا با فعالیت‌های حرفه‌ای و نیازهای علمی صنعت را مغفول(p<0/001) ‌و در بقیه موارد نوع طراحی آموزشی را به‌طور معناداری به‌صورت طراحی آموزشی جزءنگر (p<0/05) ارزیابی کردند. نتایج مربوط به برنامه درسی قصد‌شده از‌ طریق بررسی برنامه درسی مصوب وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و ارزیابی طرح درس‌های اعضای هیئت علمی دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد نیز نشان داد که طراحی محیط‌های یادگیری کارآموزی مغفول مانده است. اتخاذ رویکرد کل‌نگر مبتنی‌بر محیط‌های یادگیری تکلیف‌محور به‌عنوان رویکرد بدیل در طراحی آموزشی کارآموزی پیشنهاد می‌شود