Ömer Seyfettin’in “Piç” Adlı Öyküsünde Benlik ve Kimlik Sorunsalı

Türk edebiyatında “Yeni Lisan” hareketinin temsilcilerinden ve bu sebeple de Millî Edebiyat'ın kurucularından biri olarak kabul edilen Ömer Seyfettin, öykülerini yaşadığı dönemde eylem ve düşünsel olarak aktif rol alması münasebetiyle genellikle milliyetçilik fikri üzerine inşa eder. Bu açıdan milliyetçiliğe bağlı olarak gelişen kimlik verilerini ve kültürel belleği yeniden diriltme amacı taşıyan Ömer Seyfettin'in öykülerinde toplumsal bir görev üstlendiğini söylemek mümkündür. Bu çalışmada, Ömer Seyfettin'in millî benlik/kimlik, aidiyet bilinci, kültürel değerlere tutunma gibi ana etimonlar üzerine temellendirdiği öykülerinden olan “Piç” adlı öyküsü, benlik ve kimlik sorunsalı bağlamında ele alınmıştır. Öyküde yazar, fiziksel ve kültürel alanda yapılan saldırılar karşısında insanı koruyan ve köklerini geleceğe aktaran benlik ve kimlik verilerini temel anlamlarına uygun bir şekilde kullanarak Türk milletinin varlığını bireysel ve millî benlik/kimlik bilincinin korunmasına bağlı kılar. Diğer taraftan bu bilince sahip olmadıkları için hem bireysel hem de toplumsal varlık alanını ötekinin saldırısına açık hale getirerek öz niteliklerini değersizleştiren insanların duygusal, düşünsel ve eylemsel alana yansıyan yabancılaşmış yönelimlerini ise ahlaki ve vicdani bulmayan yazar, benlik ve kimliklerin korunamamasını sert bir dille eleştirir. Öyküde bu eleştirel söylemle birlikte uyarıcı ve yol gösterici söylemi de benimseyen yazarın aktarıma kazandırdığı zenginliğin yanında içeriği de psikolojik, sosyolojik ve tarihsel verilerle desteklemesi öyküyü çok sesli bir anlatıma dönüştürür.