شایستگی معناسازی صنعت‏محور دانشجویان مهندسی - رویکرد تلفیقی

هدف اصلی این پژوهش، بررسی شایستگی‏های معناسازی صنعت‏محور دانشجویان مهندسی است. این پژوهش کیفی با استفاده از روش هفت‏مرحله‏ای ساندلوسکی و باروسو انجام شده است. گروه فراترکیب متشکل از سه نفر متخصص برنامه‏ریزی درسی و یک نفر متخصص در روش پژوهش فراترکیب بود. 107 منبع پژوهشی مرتبط، مبنای تحلیل قرار گرفت که نتیجه آن استخراج 11 مضمون مسئله‏یابی، موضوع‏یابی، انتخاب موضوع با هدف یافتن راه‏حل‏های جدید، تحلیل نیازهای اطلاعاتی، طراحی و تدوین ساختار جستجوی اطلاعات، اجرای فرایند جستجوی اطلاعات، ارزیابی فرایند جستجوی اطلاعات، تدوین ساختار حل مسئله بر اساس اطلاعات نهایی، اجرای حل مسئله، پیامدهای حل مسئله، تصمیم‏گیری نهایی در خصوص ساختار حل مسئله است. اعتبار داده‏ها با استفاده از فنون اعتبارپذیری، انتقال‏پذیری و همسوسازی داده‏ها و اعتمادپذیری به داده‏ها نیز با هدایت دقیق جریان جمع‏آوری اطلاعات و همسوسازی پژوهشگران تأیید شد. نتایج نشان دادند که معناسازی شایسته برای موفقیت در بسیاری از مشاغل، لازم است و فرد باید در محیطی پرتلاطم و پیچیده و در حالت غیرقطعی، توانایی تصمیم‏گیری، اقدام و تدوین نقشه عمل را داشته باشد. اساتید می‏توانند با آموزش معناسازی در فرایند تدریس، خلاقیت خویش را در کلاس درس نشان دهند و هنر تدریس اثربخش را با دانش علمی تلفیق کنند. بر اساس نتایج پژوهش، از یک‏ طرف می‏تواند تجارب وسیعی را در اختیار برنامه‏ریزان آموزشی قرار دهد و از طرف دیگر شناسایی مضامین احصاء‏شده در رویکرد معناسازی، تأثیر به سزایی بر بهبود کیفیت تدریس در حوزه آموزش مهندسی می‏گذارد که داشتن درک صحیح از این عوامل، برای دانشگاه و نظام آموزش عالی بسیار مهم است.