عوامل مؤثر بر بهبود کیفیت تدریس در آموزش مهندسی: مطالعه‏ای مبتنی بر روش فراترکیب

هدف اصلی این پژوهش، بررسی عوامل مؤثر بر بهبود کیفیت تدریس در آموزش مهندسی: مطالعه‏ای مبتنی بر روش فراترکیب است. این پژوهش کیفی با استفاده از روش هفت‏مرحله‏ای ساندلوسکی و باروسو انجام شده است. گروه فراترکیب متشکل از سه نفر متخصص برنامه‏ریزی درسی و یک نفر متخصص در روش پژوهش فراترکیب بود. 27 منبع پژوهشی مرتبط، مبنای تحلیل قرار گرفت که نتیجه آن استخراج 5 مضمون ویژگی‏های فردی دانشجویان، شایستگی‏های حرفه‏ای اساتید، وضعیت طرح درس، نیازها و ارزش‏های جامعه و عوامل محیطی و سازمانی است. اعتبار داده‏ها با استفاده از فنون اعتبارپذیری، انتقال‏پذیری و هم‏سوسازی داده‏ها و اعتمادپذیری به داده‏ها نیز با هدایت دقیق جریان جمع‏آوری اطلاعات و هم‏سوسازی پژوهشگران تأیید شد. نتایج نشان دادند که برای جهت ‏دادن به علم و هنر آموزش، می‏توان عوامل مؤثر بر کیفیت تدریس را با موقعیت‏های تدریس واقعی ارتباط داد تا یادگیرندگان با استفاده از آن بتوانند اطلاعات، رفتارها و مهارت‏های جدیدی همراه با درک کامل آن‏ها کسب کنند. با بررسی مؤلفه‏های مؤثر بر بهبود کیفیت تدریس آموزش مهندسی و اعمال آن‏ها در تدریس، تعامل سازنده‏ای بین استاد و دانشجو شکل می‏گیرد که منجر به یادگیری عمیق در یادگیرندگان می‏شود.