طراحی الگوی هوشمندسازی آموزشِ عالی ایران با رویکرد فناورانۀ دانشگاه نسل پنجم

هدف پژوهش حاضر طراحی الگوی هوشمندسازی آموزشِ عالی ایران با رویکرد فناورانۀ دانشگاه نسل پنجم است. روش پژوهش کیفی و با رویکرد داده‌بنیاد بوده است. جامعۀ آماری آن را متخصصان و صاحب‌نظران حوزۀ آموزشِ عالی تشکیل داده‌اند. روش نمونه‌گیری قضاوتی هدفمند بوده است. ابزار جمع‌آوری داده‌ها مصاحبۀ نیمه‌ساختاریافته بود که حجم نمونه را براساس نمونه‌گیری نظری و رسیدن به اشباع نظری تعیین کردیم. درمجموع، با 15 نفر مصاحبه کردیم. با استفاده از نرم‌افزار MAXQDA2020، کدگذاری باز، محوری و گزینشی، داده‌ها را تحلیل کردیم. براساس نتایج، این الگو دارای مؤلفه‌های تحول‌آفرینی (پیشرفت‌های فناوری و چالش‌های جهانی 5/0) و دانشجومحوری (تناسب دانشجو با صنعت و انتظارات دانشجویان) به‌عنوان شرایط علّی، زیرساخت‌های نهادی (نگرش و بافت فرهنگی و آمادگی نهادی) به‌عنوان شرایط زمینه‌ای، حکمرانی نظام آموزشِ عالی (سیاست‌گذاری نظام آموزشِ عالی و راهبردهای نظام آموزشِ عالی) به‌عنوان شرایط مداخله‌گر، پیاده‌سازی و استقرار (توسعۀ زیست‌بوم فناوری و نوآوری) به‌عنوان راهبرد، و مزیت‌ها (نوسازی آموزشِ عالی و جامعه‌محوری و کارآفرینی) به‌عنوان پیامدهاست. ایران با پذیرش الگوی هوشمندسازی آموزشِ عالی ایران با رویکرد فناورانۀ دانشگاه نسل پنجم فرصت دارد چشم‌انداز آموزشِ عالی خود را متحول کند.