Namert ile Cömert Masalı’nın Arketipsel Sembolizm Açısından İncelenmesi

Sözlü anlatım ürünleri sadece bir devrin ürünü değil tüm insanlığa seslenen ortak evrensel değerlerin zamanaşımına uğramayan kültürel bellek mekânlarıdır. Bu bellek mekânlarının en güçlü yansımaları ise masallarda, ontolojik tükenişlerin önüne geçmeye yarayan sanatsal refleksler olarak karşımıza çıkar. Gerçeği estetize ederek farklı görünümler içinde dönüştürme gücüne sahip olan masallar, geçmişi şimdileştirerek geleceğe taşır ve bir milletin örtük sosyo-kültürel dokusunu anlamamızı sağlar. Nesilden nesile devam eden aktarım, masalların gizli dili olan semboller vasıtasıyla gerçekleşir. Sembollerin açar noktaları arketipler ve izlekler olarak değerlendirilmelidir. Bu çalışmada, Saim Sakaoğlu’nun “Gümüşhane ve Bayburt Masalları” adlı eseri içerisinde yer alan “Namert ile Cömert” masalı yukarıdaki değerlendirmeler ışığında arketipsel sembolizm açısından incelenecektir.