نقش رسانه جمعی (تلویزیون) در آموزش مذهبی کودکان (مطالعه موردی: دانش‌آموزان 12-8 سال منطقه 7 آموزش و پرورش استان تهران)

رسانه‌ها، مطمئنا بخش جدایی‌­ناپذيری از زندگي انسان­‌هاي امروزي و كودكان و نوجوانانی است که در واقع جزء اصلي­‌ترين مخاطبان رسانه‌ها هستند. قدرت پردازش و تجزيه و تحليل درست اطلاعات و اخبار دريافتي، در كودكان كمتر از گروه بزرگسالان است. اصولاً رسانه‌های جمعی می‌توانند ابزار مناسبی برای انتقال محتوای دینی به مخاطبان باشند. اما سوال این است که رسانه‌های جمعی تا چه حد می‌توانند ارزش‌ها و هنجارهای دینی را به فرد منتقل کنند؟ این پژوهش، به طور موردی به نقش رسانه جمعی تلویزیون در آموزش مذهبی کودکان (دانش‌آموزان دختر و پسر12- 8 سال) از منطقه 7 آموزش و پرورش استان تهران می­‌پردازد. در این پژوهش از دو سطح میدانی و کتابخانه­‌ای و براي تجزيه و تحليل داده­‌ها از روش‌­هاي آمار توصيفي (میانگین، میانه، واریانس و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون T و رگرسیون لجستیک)، با بهره­گیری از ابزار پرسشنامه محقق ساخته جهت بررسی فرضیات تحقیق استفاده شده است. با بررسی نتایج حاصل از آزمون کای- اسکوئر، آزمون کالموگروف- اسمیرنوف، محاسبه چولگي و کشيدگي به بررسی فرضیات پرداخته و نتیجه‌­گیری شده است که: آموزش مستقیم از تلویزیون در امر یادگیری موثر است، آموزش و پرورش با رسانه تلویزیون در ارتباط است، و تلویزیون به عنوان یک وسیله آموزش غیررسمی جایگاه ویژه­‌ای دارد. این نتایج با نتایج دیگر تحقیقات مشابه نیز همخوانی کاملی دارد.