ÜRETİM VE TÜKETİM KÜLTÜRÜ AÇISINDAN MÜZİK KİMLİĞİNİN PSİKO-SOSYAL VE MİTOLOJİK TEMELLERİ

İnsanları bir araya getiren ve düzenli ritüeller, ayinler veya törenlerdeki birleştirici etkisinin yanında özellikle günümüzde içedönük ve bireyselleşme sürecinde önemli bir role sahip olan müziğin geçmişten günümüze gelişmeler ve değişimler ile algılanış biçimi de değişmiştir. Müziğin bir bilim dalı olmadan önceki ilkel toplum yapısındaki yerine bakıldığında kutsal bir sesleniş ve iletişim aracı olduğu söylenebilir. İnsan sesi ile başlayan müzik, ağaçtan ya da taştan yapılan nesneler ile müziğin bir çalgı aleti ile icra edilebileceğini göstermiştir. Doğa seslerinin tatbik edilmesi ile başlayan süreç insanoğlunun önce taklit ile ve daha sonra sosyal, psikolojik, kültürel ve inançsal boyutta hayatın her evresinde varlığını sürdürebilen bir iletişim özelliğine sahip olan müziğin kutsal bir görevi olmasının yanında kolektif bir bilinç ile davranışlar sergilemenin de önemli bir unsuru haline gelmiştir. Arkaik toplumlarda hayvan seslerini taklit ile başlayan ve iletişim aracı olarak kullanılan yöntemler Şamanist toplumlarda şamanın davulu ile raks etmesin, gerçekleştirilen ritüellerde birleştirici rolü ile sosyal bir araç olma özelliğinden günümüzde hazırlanan konserlerde binlerce insanın bir araya gelmesine öncülük eden müzik özünde yer alan sesin büyüsünden bir şey kaybetmemiş görünmektedir. Ses müziğin temelini oluşturması ile önem arz ederken geçmişten bugüne sese atfedilen mana ve algılanış biçiminde değişimler kaçınılmaz olmuştur. Bu çalışmada üretilen ve tüketilen müzik bağlamında müzik ve kimlik ilişkisi, müziğin sosyolojik, psikolojik ve mitolojik özellikleri incelenerek müziğin gençliğin ailesi, çevresi ile olan ilişkilerine dikkat çekilmiştir.