علم چگونه آینده را پیش بینی می کند؟

:در این مطالعه نشان داده شد که علم می تواند در بسیاری موارد آینده را پی شبینی کند. روش علمی پی شبینی آینده آن است که با مجموعه داد ههایی از سیستم واقعی، مدلی مجازی طراحی شود که رفتارش شبیه سیستم واقعی باشد. شکل کلاسیک مدلسازی سیست مهای دینامیکی نشان دادن آنها ب هوسیله مجموعه ای از معادلات دیفرانسیل خطی یا غیرخطی، معمولی یا با مشتقات جزئی است. شرط لازم و کافی برای پیش بینی آینده در سه ویژگی خلاصه می شود: اول، ارائه مدلی از سیستم واقعی با رفتاری مشابه آن؛ دوم، دانستن دقیق شرایط اولیه سیستم واقعی؛ سوم، دانستن دقیق عوامل مؤثر بر سیستم یا ورود یها در زمان حال و آینده. تحقق این سه شرط آ نقدر” اما و ا گر » دارد که همه نا کامی ها در پیش بینی آینده به دلیل ناتوانی در دستیابی به آنهاست. در علوم مهندسی این اما و ا گرها به اختصار «عدم قطعیت » نامیده می شود. مهم ترین مورد، عدم قطعیت در نمایش سیستم است که هیچ راهی برای به صفر رساندن آن وجود ندارد، ولی روش های متعددی برای کاهش آن ارائه شده است. یکی از رو شهای مدلسازی که در ده ههای اخیر فرا گیر شده، استفاده از روش های محاسبات نرم است. این روش علاوه بر سیستم های مهندسی، در سیستم های مرتبط با علوم انسانی و اجتماعی با عدم قطعیت قابل توجه، مانند اقتصاد و مدیریت، کاربرد وسیع یافته است. در مهندسی کنترل شما نه تنها آینده را پیش بینی م یکنید، بلکه آن را به شکل دلخواه می سازید. در این مطالعه این مباحث بررسی و تحلیل شده است تا شیوه آیند هپژوهی و پیرو آن آینده سازی بر مبنای علم مشخص شود.