مطالعه توصیفی - مقایسه‏ای به‏کارگیری رویکرد پایداری در آموزش مهندسی عمران

آموزش ابزارهای بررسی پایداری برای مهندسان عمران باید با هدف اتخاذ پایدارترین تصمیمات مهندسی در پروژه‏ها صورت ‏گیرد. هدف اصلی این پژوهش مقایسه به‏کارگیری رویکرد پایداری در آموزش مهندسی عمران در ایران با برخی کشورهای توسعه‏یافته است. در این پژوهش از روش توصیفی_ مقایسه‏ای جهت سنجش عوامل مورد بررسی استفاده شده است. در همین راستا، ضمن بررسی دیدگاه‏های سازمان‏های حرفه‏ای داخلی و خارجی، به اهمیت آموزش پایداری پرداخته شده و با شرح مباحث آموزشی پایداری در برخی دانشگاه‏های مطرح جهان و مقایسه آن‏ها با برنامه مصوب آموزشی مهندسی عمران در کشور، راهکارهایی را برای آموزش پایداری در مهندسی عمران ارائه می‏دهد. با توجه‏ به مطالعات انجام‏شده، مشخص گردید در برخی جنبه‏ها می‏توان در برنامه‏های آموزشی مراکز آموزش عالی کشور، در جهت آموزش مفاهیم پایداری تجدید نظر گردد. با اصلاح و به‏روزرسانی شیوه‏های تدریس و ارتباط دانشجویان با صنعت و شرکت‏های دانش‏بنیان، مفاهیم پایداری به ‏صورت عملیاتی آموزش داده شود، به ‏گونه‏ای که دانشجویان بتوانند پس از گذراندن دروس مربوط، آمادگی لازم جهت اعمال این مفاهیم در طراحی‏، ساخت و بهره‏برداری از زیرساخت‏های عمرانی را کسب کنند. استفاده از رویکردهای تعاملی _ تشویقی و فعالیت‏های گروهی میان دانشجویان و مهندسان عمران می‏تواند به ارتقای کیفیت آموزش پایداری کمک کند.