Nâbî'nin "Mi'râc-nâme"si/Nâbî's Mi'râc-nâme

Mi’râc-nâmeler, Peygamber Efendimizin mi’râc mucizesinin anlatıldığı edebî eserlerdir. Arap, İran ve Türk edebiyatlarında pek çok mi’rac-nâme türünde yazılmış eser bulunmaktadır. Türk edebiyatında XV. yüzyıldan itibaren görülen bu türün ilk örneği Ahmedî’ye ait olan mi’rac-nâme’dir. Mi’rac-nâmeler üzerine bir doktora tezi hazırlayan Prof. Dr. Metin Akar’ın divânlarda, kasidelerin bir bölümü olarak tespit ettiği mi’râc-nâme örnekleri bulunmakla beraber, türün müstakil olarak yazılmış örnekleri otuz civarındadır. Doktora tezinde yer almayan Nâbî’nin Mi’rac-nâme’si, mesnevî nazım şekliyle kaleme alınmış olup toplam 525 beyittir. Şairin yüz civarındaki Divân nüshasından sadece altısında yer alan bu şiir, tahminimizce Nâbî’nin son dönem eserlerindendir. Zaten Nâbî’nin, eserindeki ifadeleri de bu tezimizi doğrulamaktadır.