اعتماد و احساس امنیت در مناطق مرزی استان کرمانشاه (بررسی موردی: شهرستان¬های پاوه و جوانرود)

وجود امنیت یکی از شاخص‌های بنیادین در تحقق زمینه‌های توسعه در جوامع مختلف محسوب می‌گردد. برخی بر این باورند که احساس امنیت در یک جامعه جهاتی از خود امنیت مهم¬تر است. چراکه برداشت¬ها و ادراکات فرد از امنیت می¬تواند تعیین کننده کنش‌های رفتاری او در جامعه باشد که موضوعی تعیین کننده و مهم ارزیابی می‌گردد. توجه به مقوله احساس امنیت در هر جامعه¬ای از جمله ضرورت¬های بنیادین در حفظ و حراست از امنیت ملی است اما تمرکز و توجه به این موضوع در مناطق مرزی اهمیت دوچندانی می¬یابد. این توجه در قالب تحقق شاخص‌های سرمایه اجتماعی به ویژه مقوله اعتماد می¬تواند ترویج و تقویت گردد. تحقیق حاضر با تمرکز بر دو شهرستان پاوه و جوانرود از توابع استان کرمانشاه این سوال را مطرح کرده است که چه ارتباطی میان سرمایه اجتماعی و احساس امنیت در دو شهرستان مذکور وجود دارد. برای پاسخ به پرسش فوق، به روش تصادفی پرسشنامه¬هایی بین 400 نفر در دو شهرستان پاوه و جوانرود توزیع شده است. یافته مهم پژوهش وجود رابطه مثبت و معنادار میان سرمایه اجتماعی (اعتماد نهادی) با احساس امنیت در دو شهرستان مذکور است. بر این اساس هر اندازه سرمایه اجتماعی تقویت گردد، احساس امنیت در ابعاد مختلف آن افزایش می¬یابد و بالعکس هر اندازه شاهد تضعیف شاخص‌های سرمایه اجتماعی باشیم، به تبع آن تضعیف روندهای مربوط به احساس امنیت در دو شهرستان مرزی استان کرمانشاه (پاوه و جوانرود) را شاهد هستیم. روش اجرای این پژوهش توصیفی- تحلیلی از نوع پیمایشی و ابزار گردآوری داده¬ها پرسشنامه بوده که توسط نرم¬افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفته است.