بررسی شخصیت‌ در رمان "جای خالی سلوچ"

یکی از عناصر مهم در داستان¬نویسی شخصیت است که در واقع عامل طرح داستان می¬باشد. نویسنده با خلق شخصیت¬ها و بازگو کردن اعمال و رفتاری که از آنها سر می¬زند، در واقع اثری می¬آفریند که خواننده آن را عینی و ذهنی تصور کرده و با آن رابطه برقرار می¬کند. و این رابطه تا انتهای داستان با خواننده همراه است. این شخصیت¬پردازی در واقع با تمایلات، افکار و اندیشه نویسنده ارتباط مستقیم دارد و خواننده در طول داستان به نوعی با نویسنده و عقایدش در ارتباط است. محمود دولت-آبادی از نویسندگان رئالیست ایران است، آثار رئالیستی وی در واقع الگوی واقعی روزگار خودش می¬باشد علاوه بر این، خلق شخصیت¬های متعدد در آثارش آنها را منبع خوبی برای مطالعه قرار داده است؛ از جمله آثار وی می¬توان به رمان داستانی جای خالی سلوچ اشاره کرد. این پژوهش سعی کرده است علاوه بر اینکه تعدد و تنوع شخصیت¬ها و شیوه شخصیت¬پردازی را مورد مطالعه و بررسی قرار دهد و به این امر مهم نیز بپردازد که انتخاب شخصیت و شیوه پردازش به آنها تا چه حد در موفقیت این رمان نقش داشته است. شخصیت¬های این کتاب تنها ایستا و راکد نمی¬باشد بلکه به فراخور حال و مقام تغییر کرده و پویا می¬شوند. روای داستان در شخصیت¬پردازی هم از شیوه مستقیم (که همان شناخت شخصیت¬ها توسط نویسنده است) و هم از شیوه غیرمستقیم (از طریق گفتار و کردار شخصیت¬ها) استفاده کرده است.