Pelikülden Dijitale: Sinema’daki Değişimler

1895 yılından beri icra edilmekte olan sinema sanatı, 1970'li yıllardan itibaren önce pelikül ortamdan sayısal ortama aktarıldı, daha sonrasında ise gelişen teknoloji ile birlikte sayısal ortamdan dijital ortama aktarıldı. Pelikül film yöntemi oldukça zor bir süreçti hem 35mm hem de 16 mm filmler uzun metraj çekim sistemini tek makara ile sağlayamadıkları için film çekim süreci oldukça maliyetli oluyordu. Bu durum yönetmen ve çalıştığı oyuncular için önemli bir etkiye sahipti, bir sahnenin tekrar çekilmesi, o sahnenin maliyetini büyük ölçüde arttırıyordu ve çoğu zaman materyal anlamında sıkıntı yaşanıyordu. Sayısal süreçle birlikte kopyalama işlemi kolaylaşır, veri kaybı azalırken, Dijital süreçle veri kaybı sıfırlandı. Sinema sektörü, ekonomik durumu iyi olmayan ya da bir sponsor bulamayan, özellikle genç yönetmenlerin kendi filmlerini yapmalarına da olanak tanıdı. Bu çalışmada, bilgisayar teknolojilerinin de sinemaya başat bir karakter olarak katılması ile birlikte yeni medya ve sinema ilişkisi ele alınacaktır. Bu değişikliklerden yola çıkarak yeni medya teknolojilerinin sinema sektöründe ve seyircinin filmlere bakış açısında değişiklikler yaratıp yaratmadığı tartışılacaktır.