Postmodernizm Perspektifinden 11 Eylül ve İslamofobi: Üretilen Korkunun Temelleri

Tepki olarak modernizm kriziyle ortaya çıkan boşluğu doldurmayı amaçlamıştır. Postmodern yaklaşım, medya üzerinden kimliklere dair toplumlar arası sınırları yeniden üretme kapasitesine ve sunulan özcü kimlikleri tahkim ederken farklı kimlikleri de ötekileştirme ve düşmanlaştırma gücüne sahiptir. Bu yaklaşımda, kurgu, imaj ve görsellerle olaylara bütüncül bakabilme kabiliyeti parçalanarak, medeniyet ve kültür tarihsizleştirilmekte ve dünya tasavvuru ve sorunlar görüntü üzerinden yeniden şekillendirilmektedir. 11 Eylül sonrası İslam dünyasındaki farklılıklar bir güvenlik sorunu haline dönüştürülmüştür. “Ya bendensiniz ya da teröristsiniz” algısı batılı düşüncede ontolojik bir şiddet üretmektedir. Ötekini kendine indirgemeden, kendiyle aynileştirmeden, kendine dönüştürmeden anlayamayan bu derin zaafiyet tarihsel bir kurgunun dışavurumu olarak tezahür etmektedir. Kendinden olmayanlara karşı “barbar” nitelemesi, haçlı savaşları, antisemitizm ve ırkçılık gibi tarihsel kodlar üzerinden bu bakış açısı başkalarını değersiz olarak inşa eden kavramlar türetmiştir. Batı-merkezcilik paradigması, yabancı düşmanlığı (Xenefobi) üzerinden bir propagandaya dönüşmektedir. Avrupa'nın kolektif hafızasına sinen bu zayıf psikolojik durum bir İslamofobi hikayesi uydurmuştur. Yabancı düşmanlığı ve ‘İslamofobi' uluslar arası ilişkilerin tarihsel gelişiminde siyasi savaşın günümüzdeki en önemli stratejik silahı rolünü oynamaktadır. 11 Eylül saldırıları öncesinde kabul edilmeyen hangi ulusal ve uluslar arası iktidar pratiklerini meşru ve mümkün kıldığını da araştırmak gerekir. Çalışmamızda Avrupa-Batı merkezci güvenlik sorununun öteki üzerinden üretilen söylem ve kavramların bilgi-iktidar ilişkilerine nasıl dahil olduğu, dil, kelime, metin, görsel imaj ve yorumlarla reel dünyanın güvenlik algılarının nasıl inşa edildiği ve 11 Eylül sonrası İslamofobi ile hakim gücün kendini nasıl meşrulaştırdığı ve hukukileştirdiği incelenmiştir. Bu çerçevede ABD'nin uluslar arası iktidarını tahkim etme eğilimlerini ve İslamofobi endüstrisinin bu dönemde ortaya çıkan saklı anlamları postmodern teorinin yöntemleriyle analiz edilmiştir.