TÜRKÇE İLE TÜRK DÜŞMANLIĞI -TÜRK ŞİİRİ ÖRNEĞİ-

Bu makaleyi yazmaktaki amacımız art niyetli, önyargılı ve maksatlı bir zihniyeti eleştirmek, değinilen noktalarda Türklüğün ve Türk dilinin hak etmediği hakaretlere ve yakıştırmalara maruz kaldığını gözler önüne sermektir. Tarih bilimi tarihin tekerrürden ibaret olduğunu söyler. Tarihte soy değerlerini unutan milletlerin soysuzlaşarak yok olduğuna dair pek çok kayıt vardır. Keza soy değerlerine sahip çıkmayan, değerlerini aşağılanmaktan korumayan ve kurtaramayan milletlerin de kendini küçük ve değersiz görme ile kendi kendinden nefret etme hastalığına yenik düştüğüne tanık oluruz. Bu ve benzeri tutumlar milletleri onurlu bir yaşama değil felaketlere ve bedeli çok ağır ve sancılı süreçlerle ödenen çelişkilere ve yok oluşlara sürüklemiştir. Günümüzde de aynı hatanın tekrar etmemesi bizlerin en büyük temennisidir. Türk kelimesi, Çinlileşme eğiliminin öne çıktığı Köktürk Devleti'ne mensup kişilerde değersiz görülmüş, yine Türklüğünü ve Türkçesini yitirmeye yüz tuttuğu ve en fazla aşağılanarak dışlandığı Osmanlı Devletinde “Etrak” olarak kullanılmıştır. Zamanla Türklüğün anlamı değiştirilmeye ve yozlaştırılmaya çalışılmış ve Türklük hak etmediği kelimeler ile nitelendirilmiştir. Türk topraklarında ve devletlerinde yaşayıp yöneticilik makamlarına kadar yükselenler dâhil pek çok kalem erbabı, şair ve devlet adamı, Türklüğe hakaret içeren sözler sarf etmiş ve bundan hiç rahatsızlık duymamışlardır. Bu yazıda edebi kişiliğe, âlim ve devlet yöneticisi sıfatlarına sahip olan bazı şahısların, edebiyatı özellikle şiiri araç kılarak Türklüğe yaptığı hakaretler makale sınırları içerisinde kalarak irdelenip, incelenecek; bu metinlerin varoluş gerekçeleri açıklanmaya çalışılacaktır.