KLASİK TÜRK ŞİİRİNDE KAR

Gündelik yaşamla ilgili her konunun klasik Türk şiirinde bir yansıması, farklı formlarla da olsa bir karşılığı bulunmaktadır. Her edebî gelenekte olduğu gibi klasik Türk şairleri de toplum ve toplum hayatını ilgilendiren durumlardan sanatında yararlanmıştır. Mevsimler ve mevsimlere dair anlatımlar klasik şiirin birçok formunda kullanılmıştır. Özellikle kaside nazım biçiminin nesiplerinde yer alan ve mevsimlerle ilgili bahar, hazan, sayf ve şitâ tasvirlerinin önemi ve etkisi söz konusu edebî gelenek içinde belirgin bir farklılık yaratmaktadır. Klasik Türk şiirinin temel referansı olan divanlarda nesiplerine göre adlandırılan bahariyye, hazaniyye, sayfiyye ve şitâiyye adı verilen kasideler üzerine birçok çalışma yapılmıştır. Bu çalışmada klasik Türk şiirinde kış ve kışa dair anlatmalarda kar örnekleminden hareketle Türkçe söyleyiş kalıplarının izlerinin sürülmesi amaçlanmıştır. Bu nedenle çalışmanın kapsamı sadece şitâiyyelerle sınırlı olmayıp söz konusu edebî geleneğin temel metinleri olan divanların tamamını içermektedir. Çalışmada klasik Türk şiirinde kar ve karla ilgili dil ve üslup özellikleri belirlenerek Türkçe kar kelimesi ve bu bağlamda oluşmuş olan söz kalıpları tespit edilerek değerlendirilmiştir.