ارائه مدل ارتباط صنعت با دانشگاه در شهر تهران: مطالعه موردی فرشته حسین‌لو، افسانه زمانی‌مقدم و رضا سورانی یانچشمه

توسعه ارتباط صنعت و دانشگاه به‌دلیل اثرات و پیامدهای مثبت آن در ایجاد تحولات فناورانه، اقتصادی و اجتماعی مورد توجه برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران دانشگاهی و صنعت قرار داشته است. پژوهش حاضر با استفاده از مدل معادلات ساختاری به روش کمی ‌و‌ کیفی جهت بررسی مؤلفه‌های مؤثر در این ارتباط صورت پذیرفته است. با استفاده از فرمول کوکران 337 نفر از مجموع 1486 نفر جامعه پژوهش شامل رؤسای دانشگاه‌ها و دانشکده‌های دانشگاه آزاد مستقر در تهران و مراکز ارتباط با صنعت انتخاب گردیدند. جهت بررسی کمی از مصاحبه نیمه‌ساختار‌یافته و پرسش‌نامه تدوین‌شده توسط محقق استفاده گردید و تحلیل داده‌ها به دو روش توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم‌افزارهای 16 SPSS و Smart PLS انجام شد. سه ‌بعد فردی (مؤلفه‌های فکری، نگرشی، مهارتی)، سازمانی (مؤلفه‌های قانونی و حقوقی، فرهنگی، مدیریتی) و محیطی (مؤلفه‌های ویژگی‌های صنعت، زیرساختی) به همراه چهارده مؤلفه و 55 شاخص استخراج گردید. برای بررسی برازش مدل، به بررسی X2, R و RS؛ پرداخته شد که وجود X2 پایین و نسبت کای‌دو به درجه آزادی کمتر از سه، نشان‌دهنده برازش مناسب مدل بود. در این میان بعد سازمانی با بار عاملی 979٪ بیشترین اولویت را به‌ خود اختصاص داد.