KLASİK EDEBİYATTA “ÇEHÂR YÂR-I GÜZÎN” VE 17. YÜZYILA AİT BİR İHYÂ TERCÜMESİNDE YER ALAN “ÇEHÂR YÂR-I GÜZÎN”

“Çehâr Yâr-ı Güzîn” olarak adlandırılan ve Hz. Peygamber'in hem dostu hem de ondan sonra halifesi olan Hz. Ebû Bekir, Hz. Ömer, Hz. Osmân ve Hz. Ali hakkında klasik edebiyatta manzum ve mensur pek çok eser yazılmıştır. Bu eserlerden bazıları müstakil bazıları da eserler içinde bölüm halinde olmuştur. Çalışmanın konusu olan “Çehâr Yâr-ı Güzîn” Yenâbî‘ü'l-Yakîn fî İhyâ'i ‘Ulûmi'd-Dîn adında XVII. yüzyılın başlarında Osmanlı Türkçesi ile yazılan ve İmam Gazzalî'nin en önemli eserlerinden biri olan İhyâ'u ‘Ulûmi'd-Dîn'in bir tercümesi olan eserde yer almaktadır. Müellif tercümesini İhyâ'nın aslına uygun olarak bölümler halinde yapmış, ikinci bölümden sonra müstakil olarak mensur-manzum karışık bir “Çehâr Yâr-ı Güzîn” kaleme almıştır. Burada her birini ayrı başlıklar altında ele alan müellif, onlar hakkında hem tarihi bilgilere yer vermiş hem de hayatlarından kesitler sunmuştur. Ayrıca kendince uygun gördüğü yerlerde anlatımını şiirlerle de süslemiştir. Çalışmada Yenâbî‘ü'l-Yakîn fî İhyâ'i ‘Ulûmi'd-Dîn kısaca tanıtılmış, dört halife ile ilgili eserdeki bilgiler tahlil edilmiş ve bölümün transkripsiyonu verilmiştir. Bu çalışma ile bir İhyâ tercümesi olan Yenâbî‘ü'l-Yakîn fî İhyâ'i ‘Ulûmi'd-Dîn içinde müstakil bölüm olan “Çehâr Yâr-ı Güzîn”in ilim âlemine tanıtımı amaçlanmıştır.