مقایسه تطبیقی آفرینش معماری به روش قیاس با طبیعت در میان دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد معماری

اصول و الگوهای موجود در پدیده‌های طبیعی از روش‌های آفرینش و خلق ایده در طراحی معماری محسوب می‌شود. پژوهش حاضر شامل دو بخش می‌باشد. بخش اول به معرفی و شناخت روش قیاس در طبیعت و انواع آن پرداخته و با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به بررسی دیدگاه‌ها، گروه‌بندی و تحلیل این دیدگاه‌ها پرداخته می‌شود. در بخش دوم عملکرد دو گروه از دانشجویان مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد معماری دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه جندی‌شاپور دزفول در نحوۀ برخورد با طبیعت و روش قیاس، با استفاده از مطالعه‌ای تجربی و به‌صورت اسکیس ارزیابی شده است. اسکیس‌ها از لحاظ نوع الگوبرداری و روش قیاس، در سه دستۀ قیاس فرمی (سطحی)، ساختاری (عملکردی) و مفهومی و بر اساس الگوهای طبیعت که دارای مشخصات ظاهری، ساختاری و مفهومی بوده، دسته‌بندی شده‌اند. نتایج نشان می‌دهند اهداف دانشجویان مقطع کارشناسی از انتخاب الگوها، شامل فرم، عملکرد، نمادگرایی، زیبایی، احساسات، فرایند طراحی، طبیعت، اقلیم و سازه بوده و اهداف دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد، شامل عملکرد، فرم، نمادگرایی، احساسات، اقلیم و سازه بوده است. فرم طبیعت در بین دانشجویان کارشناسی و عملکرد طبیعت در بین دانشجویان کارشناسی ارشد بیشترین کاربرد را داشته است.