KEY CHALLENGES IN HUMAN RESOURCE EDUCATION WITHIN THE ENGINEERING DISCIPLINE DURING THE FOURTH INDUSTRIAL REVOLUTION

تغییرات فناورانۀ سریع انقلاب صنعتی چهارم به تحولات اجتماعی و اقتصادی انجامیده و دنیای کار را به‏ شدت تغییر داده است. ماهیت متحول‏ کنندۀ آن پیامدهایی برای دانشگاه ‏ها، قابلیت اشتغال فارغ ‏التحصیلان و همچنین محیط کار داشته است و منجر به شکاف بین آنچه در دانشگاه‏ ها مطالعه می‏ شود و مجموعۀ مهارت‏ های موردنیاز محیط کار شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر انقلاب صنعتی چهارم بر آموزش در حوزۀ مهندسی بوده است. برای تحقق این هدف، روش سوارا فازی، برای وزن‏دهی و تعیین میزان اهمیت مشکلات آموزشی، و روش آراس فازی، به‏ منظور اولویت‏ بندی مشکلات شناسایی ‏شده، به‏ کار رفته است. نتایجْ برتری روش پیشنهادی را بر روش ‏های دیگر نشان داد. ضعف طراحی محتوای آموزشی و انطباق ‏نداشتن دانشگاه‏‏‏ ها چالش‏های پُرخطر و نیازمند اقدام فوری شناسایی شدند. علاوه ‏براین، راهکارهایی، مانند بهبود کیفیت برنامۀ ‏درسی، ترویج برنامه‏ های تبادل دانشجو با دانشگاه ‏های پیشرو، و تولید بومی فناوری، برای رفع مشکلات پیشنهاد شد. یافته‏ های مطالعۀ حاضر به توسعۀ شیوه ‏های بهتر، برای پُرکردن شکاف مهارتی و تجهیز دانشجویان به مهارت‏های موردنیاز در نقش های فعلی و آتی، کمک می‏کند.