رویکرد فکری دانشجویان برونگرا و درونگرای معماری در فرایند طراحی و راهبردهای آموزشی آن

برای برقراری تعامل خوب میان استاد و دانشجویان معماری در کارگاه طراحی، توجه به ویژگیهای شخصیتی دانشجویان اهمیت زیادی دارد. تفاوت در ویژگیهای شخصیتی هر دانشجو روشهای آموزشی متناسب با هر یک از آنها را میطلبد. بعضی از استادان معماری بهطور ضمنی و تجربی به گونا گونی طبع و تفاوت شخصیتها در هر دانشجو توجه دارند، اما برخی دیگر از یک قاعده در گفتوگو و خط کشیدن برای همه دانشجویان استفاده میکنند. در این مقاله یکی از ویژگیهای مهم شخصیتی دانشجویان معماری؛ یعنی برونگرایی و درونگرایی بهعنوان دغدغهای مهم در تفاوت آموزش هر یک مطرح شده است. هر انسانی درجهای از برونگرایی و درونگرایی را دارد و در طیفی میان برونگرایی مطلق و درونگرایی مطلق قرار میگیرد؛ اما بهدلیل غلبه قابل توجه یکی بر دیگری، به او نسبت برونگرا یا درونگرا داده میشود. پرسش بنیادی برونگرا یا درونگرا بودن دانشجوی معماری چه اثری در فرایند طراحی او خواهد داشت و « آن است که روش تحقیق این مطالعه توصیفی، تطبیقی .»؟ استاد معماری در آموزش هر یک چگونه باید عمل کند و تحلیلی بود. در این پژوهش با تکیه بر مطالعات کتابخانهای، ویژگیهای شخصیتی دانشجوی برونگرا و درونگرا برشمرده و مشخص شد که هر یک از این دو گروه چه رویکرد فکریای در یادگیری طراحی و پیشبرد طرح روی میز دارند و چه آموزشهایی طلب میکنند. هدف این پژوهش کمک به استاد معماری برای هدایت بهتر کارگاه طراحی معماری با توجه به فرضیه تفاوت رویکرد یادگیری طراحی دانشجویان در دو تیپ شخصیتی برونگرا و درونگرا بود و نتیجه مطالعه به جدولی از این تفاوتها ختم شد. با توجه به افزایش دانشکدههای معماری در سالهای اخیر و نیاز به استفاده از استادان جوان، تحقیق و نگارش چنین مباحثی ضروری مینماید تا در اختیار آنان قرار گیرد