مطالعه رابطه بین شیوه‌های حل تعارض والدین و حمایت اجتماعی خانواده با احساس تنهایی فرزندان

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین شیوه‌های حل تعارض والدین و حمایت اجتماعی خانواده با احساس تنهایی فرزندان مورد مطالعه قرار گرفته است. روش تحقیق این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان پسر پایه آخر مقطع دبستان شهر رشت، كه با توجه به نوع پژوهش و تعداد متغیرها به روش تصادفی خوشه‌ای200 نفر بعنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب گردیده است. به ‌منظور گردآوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي؛ حمایت اجتماعی– مقیاس خانواده (1988)؛ شیوه‌های حل تعارض والد- فرزند اشتراوس (1990) و مقیاس احساس تنهایی اشیر و همکاران (1984) استفاده شده است. داده‌های آماری به روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون‌ گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته است. نتایج نشان می‌دهد رابطه بین شیوه‌های حل تعارض والدین و حمایت اجتماعی خانواده با احساس تنهایی فرزندان از نظر آماری معنی‌دار بوده و استدلال مادر بعنوان قویترین متغیر پیش‌بین توانسته است، 11 درصد واریانس احساس تنهایی فرزندان را تبیین کند. استدلال پدر نقش معنی‌داری در تبیین واریانس احساس تنهایی فرزندان نداشت.