بررسی روند آینده سیاست خارجی فرانسه در نظام جهانی

پس از گذشت سال‌ها جذابیت‌های اقتصادی خاورمیانه برای فرانسه، این کشور را بر آن داشت تا به بهبود موقعیت خود در منطقه بپردازد و امروزه به نقطه‌ای در جهان عرب رسید که ردپای دیپلماتیک او برتر از بریتانیا و در مواردی حتی قابل‌ مقایسه با آمریکا است. یکی از دلایل قابل‌توجه بازگشت فرانسه آن است که نقاط ضعف گذشته فرانسه به‌طور ناگهانی نقاط قوت این کشور شد. امتناع فرانسه برای پیوستن به آمریکا در حمله به عراق در سال 2003، نه‌تنها به‌خودی‌خود به معنای استقلال این کشور در دیپلماسی خاورمیانه بود، بلکه فرانسه مانند آمریکا و بریتانیا گرفتار خستگی نظامی نشد؛ بنابراین هنگامی‌که نیکولا سارکوزی تقاضای حمله نظامی به لیبی را کرد؛ اعتبار وی به‌مراتب بیشتر از دیوید کامرون نخست‌وزیر بریتانیا بود و رهبران فرانسوی برای فروش تسلیحات به دولت‌ها نگران قوانین حقوق بشری نبودند این حضور دوباره فرانسه تحت تأثیر سه عامل اقتصادی، نظامی و امنیتی و عوامل وابسته به آن‌ها برای هر یک از کشورهای خاورمیانه قابل دسته‌بندی است که به‌تفصیل به توضیح درباره هریک از آن‌ها خواهیم پرداخت. همچنین حضور مجدد فرانسه در منطقه خاورمیانه و تلاش برای دست‌یابی به جایگاهی تثبیت شده در این منطقه خود معلول پدیده‌ای بزرگ‌تر و همان نظمِ در حالِ گذار روابط بین‌الملل است. در این مقاله کوشیده شده است تا با توجه به روندهای سیاست خارجی فرانسه، آینده‌ای محتمل برای جهت‌گیری‌های آتی این کشور نیز ترسیم گردد.