SENFONİ ORKESTRASININ KISA TARİHÇESİ

Senfoni orkestrasının oluşumu yüzyıllar boyunca sürmüştür. Temelleri önce opera ve kilise müzik gruplarının üzerinde kurulan bu topluluklar 15-17. yüzyıllarda küçük ve ayrışık öğelerden oluşur. 18. yüzyılın ortalarından itibaren daha çok senfoni ve enstrümantal konser türlerinin gelişimi bestecilerin çoksesli müzik tarzından ayrılış, rengarenk tını çeşitliliği ve orkestral seslerin daha belirgin ifade etmek arzusuna yol açar. Orkestranın gelişimi ağırlıklı olarak iki hat boyunca devam eder. Bir yandan, genel yapısındaki artışla birçok yeni çalgılarla zenginleştirilir. Diğer taraftan, orkestraların iç imkanlarının gelişmesiyle ses renkleri daha net, eserlerin müzikal dokusu açık bir şekilde ifade edilir. Orkestrada çalınan eserin resmini çizerek ruhunu yaşatan şef sanatının kökenleri de eski zamanlardan beri izlenmektedir. Antik ve ortaçağda koro yönetimi sıkça eller ve parmakların şartlı sembolik hareketler sistemi üzerinden gerçekleştirilir. 15. yüzyılda polifoni müziğinde artan karmaşıklık ve orkestral çalgıdaki gelişim, daha doğru ve net bir ritmik şeklin yürütülmesi için “battuta” ile yönetmeyi ortaya çıkarır. 19. yüzyıldan itibaren senfonik müziğin gelişmesi ve orkestranın yapısal olarak genişlemesi müziğin daha etkili ve rengarenk icrası için yöneten kişinin genel topluluk içinden ayrılarak tüm dikkatinin şefliğe odaklamasını gerektirir. Eskiden başkemancının yönetmek için kullandığı yayın yerini giderek şef batonu alır.