MİTOLOJİK KUŞLARIN GÖRSEL ANLAMDA GÜNÜMÜZE YANSIMALARI

En eski uygarlıklardan itibaren bütün insanlar, yaşadıkları evrenin başlangıcını ve dünya dışında yaşanabilecek yerlerin olup olmadığı ile ilgili gizemi hep merak etmişlerdir. Bu merak duygusundan doğan düşünce ve yorumlar, mitolojinin temelini atmıştır. Mitoloji, geçmişin izlerinin günümüze yansıması olduğu için milletlerin millî ve kültürel hayatlarının ilk başvuru kaynağı olarak kabul görmektedir. Mitolojide merak edilen kavramlar arasında en dikkati çeken “gök” kavramı ve ona ait unsurlar olmuştur. Evreni kaplaması, sonsuz ve ulaşılmaz oluşu; Tanrı, Güneş, Ay ve yıldız gibi birçok hayranlık uyandıran varlığa barınak olması sebebiyle insanın var oluşundan itibaren gökyüzü mitoloji içerisinde ayrı öneme sahiptir. İnsanın hayatını yöneten, kişisel bir Tanrı olarak görülen gökyüzünde uçabilen varlıklar da tüm toplumlar tarafından kutsal kabul edilmiş, hemen hemen birçok kültürel öge içerisinde varlığını göstermiştir. “Uçmak” eylemi insanoğlunun yapamadığı bununla birlikte hayranlık duyduğu bir eylem olduğundan bu eylemi yapabilen tüm varlıklar da Tanrı ile yakın görülmüş ve kutsanmıştır. Uçmak eylemi denilince akla gelen ilk unsur, kuşlar olmuştur. Kuşlar, gökyüzünün hâkimi görülmesinin yanı sıra, birçok kültür içerisinde bazen olağanüstü vasıflar yüklenerek bazen de hükümdarlık alameti, güzellik, devlet, güç, baht sembolü olarak geçmişten günümüze etkisini sürdüren canlılar şeklinde yerini almıştır. Bu yazıda mitoloji içerisinde gökyüzünün taşıdığı değer ele alınarak göğe ait mitolojik uçabilen varlıklar olarak kuşlardan birkaçının (anka, hüma, kartal, turna, doğan, sungur, tulpar) Türk kültüründe ve mitolojisinde yeri incelendikten sonra bu varlıkların günümüze yansımaları ve simgesel anlamda etkilerinin sürdüğü tespit edilmeye çalışılmıştır. Mitolojik unsurların her ne kadar geçmiş ile bağdaştırılsa da görsel ve simgesel anlamda etkisini hâlen devam ettirdiği ortaya konulmuştur.