SELFİE’NİN KİNESTETİK VAATLERİ

Portre görüntünün tarihinde kendine has bir tür olarak belirmiştir. Portre sadece bir insanın kendilik tasviri değil, ortamdan kendisini ayırmak üzere çerçevelemesidir. Portrenin neyi saptadığıyla beraber neyi dışarıda bıraktığı da önemlidir. Akıllı telefonların bir özelliği olarak gelişen selfie; bu çerçevelemeye daha dinamik bir performans katmıştır. Artık çekilenle çeken aynı elle bir performans gerçekleştirmekte ve çekilen şey bir obje olmak yerine, ‘kendimi çekme eylemini de çeken bir kendimi gösteren beni gör” eylemine dönüşmektedir. Bir starın performans alanı ya da bir sporcunun işini performans alanı, kabiliyetini ya da gücünü sergileme alanı olarak kullanabilmektedir. Bu açılardan bakıldığında bu çalışmanın amacı selfie'nin kinestetik sınırı ve vaatleri saptamaktır. Yöntem olarak argümantasyon ve selfie çalışmalarına yönelik görsel içerik analizi kullanılmıştır. Selfie'nin türsel olarak yavaş yavaş pedagojik, holografik, ailevi ya da hikâyesel formlara dönüşmesi (tasvir gücündeki yenilikler) bu modern ‘jenerik kimlik' için yeni kinestetikler sunabilmekte midir?