بررسی مقیاس اخلاق پژوهش در دانشجویان تحصیلات تکمیلی مهندسی

پژوهش حاضر با هدف بررسی و اعتبار یابی مقیاس اخلاق پژوهش در دانشجویان تحصیلات تکمیلی مهندسی صورت پذیرفت. روش پژوهش، توصیفی_ پیمایشی و جامعه آماری شامل تمام دانشجویان تحصیلات تکمیلی رشته‌های فنی_مهندسی دانشگاه‌های دولتی تهران، هرمزگان، فردوسی مشهد و گیلان در نیمسال اول سال تحصیلی 1399-1400 بود. با توجه به گستردگی جامعه آماری و ماهیت پژوهش، نمونه‌ای به حجم 402 نفر در پژوهش شرکت و مقیاس اخلاق پژوهش سیلور (1997) را به‌صورت الکترونیکی تکمیل نمودند. تحلیل آماری داده‌ها با نرم‌افزارهای Spss24 و Lisrel8.5 انجام شد. روایی مقیاس اخلاق پژوهش از دو جنبه محتوایی و سازه مورد قرار گرفت و شاخص‌های برازش تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که الگوی تأییدی از برازش قابل قبولی برخوردار می‌باشد (2843/52 =χ2، 09/0 =RSMEA، 92/0=RFI، 74/0=GFI، 96/0=CFI). در فرایند بررسی اعتبار نیز از روش همسانی درونی و همبستگی هر خرده مقیاس با نمره کل استفاده شد. جهت احراز همسانی درونی، ضرایب آلفای کرونباخ برای کل مقیاس 95/0 و برای چهار خرده مقیاس صداقت شخصی، روش‌شناسی، تحلیل داده و انتشار به ترتیب 84/0، 74/0، 76/0 و 90/0 به دست آمد. همچنین، ماتریس ضرایب همبستگی بین خرده مقیاس‌ها با نمره کل اخلاق پژوهش حاکی از روابط درونی قوی و همبستگی مثبت معنادار بود (P< 0/001).