ارزیابی تأثیر شیوع بیماری کرونا بر آموزش و پژوهش در مهندسی عمران در ایران از دیدگاه دانشجویان

پس از شیوع ویروس کرونا محدودیت‏هایی در فعالیت‏های مختلف در دنیا به اجرا گذاشته شد. یکی از زمینه‏هایی که به ‏شدت دچار تغییر شد، شرایط دانشگاه‏ها بود. بدین ترتیب موضوع ارتباط الکترونیکی برای پیگیری امور آموزشی و پژوهشی مطرح شد. در این مقاله با استفاده از یک فرم نظرسنجی، تلاش شده تا وضعیت آموزش و پژوهش در رشتۀ مهندسی عمران، در دوران شیوع کرونا بر اساس نظرات دانشجویان ارزیابی گردد. نتایج نشان می‏دهد که دانشجویان کارشناسی از کیفیت یادگیری در این دوران رضایت نداشتند (حدود 66 درصد کمتر از متوسط) اما دانشجویان تحصیلات تکمیلی کیفیت یادگیری در شیوۀ مجازی را مناسب ارزیابی کردند (حدود 21 درصد کمتر از متوسط). با توجه ‏به مشکلات ایجاد‏شده برای دروس عملی دورۀ کارشناسی (کمتر از 5 درصد برگزاری به شیوۀ حضوری) و نیز جمع‏آوری داده‏های پایان‏نامه‏های تحصیلات تکمیلی در طول دورۀ شیوع بیماری کرونا (حدود 23 درصد با مشکل جدی)، افت فارغ‏التحصیلان رشتۀ مهندسی عمران از دید عملی در سال‏های آینده قابل‏ انتظار خواهد بود. گسترش تقلب در آزمون‏ها (حدود 40 درصد) و نیز تفاوت در دسترسی به اینترنت و سامانه‏های لازم جهت شرکت در کلاس‏های مجازی (حدود 42 درصد کمتر از حد متوسط)، موضوع عدالت آموزشی (حدود 50 درصد ناراضی) در این دو سال را دچار چالش کرد. در مجموع می‏توان گفت، آموزش و پژوهش در رشتۀ مهندسی عمران به شیوۀ مجازی نمی‏تواند به طور کامل جایگزین شیوه‏های حضوری شود، اما از برخی قابلیت‏های آن می‏توان در آینده به ‏عنوان مکمل آموزش حضوری استفاده نمود.