بررسی تأثیر سطح تحصیلات نیروی انسانی در کارایی صنعت ریلی ایران و نقش دانشکده مهندسی راه‌آهن

گسترش بی‌رویه آموزش عالی و افزایش تعداد بیکاران، به‌ویژه در رشته‌های مهندسی، از دغدغه‌های اصلی سال‌های اخیر کشور بوده است. در این میان رشته مهندسی راه‌آهن که بر اساس نیازهای صنعت ایجاد شده است، توانسته نقش مثبتی در تقویت بدنه کارشناسی مورد نیاز داشته باشند. در این پژوهش اقدامات انجام‌گرفته و تجارب دانشکده مهندسی راه‌آهن در این خصوص بررسی می‌شود. سپس با استفاده از روش تحلیل پوششی داده‌ها مدل ریاضی جهت بررسی عملکرد نواحی 19گانه راه‌آهن، براساس نیروی انسانی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می‌دهد که کمترین مقادیر مازاد ورودی، مربوط به مقطع کارشناسی و بالاتر با 2درصد بوده است و بیانگر آن است که سیاست‌گذاری صحیحی در این راستا صورت گرفته است. نواحی کارا (کارایی 1) از نقطه‌نظر نیروی انسانی عبارتند از فارس، جنوب شرق، شمال غرب، تهران و لرستان. بیشترین نیروی مازاد کارشناسی و کاردانی در ناحیه شرق به ترتیب با 30 و 21 نیروی مازاد و بیشترین نیروی مازاد دیپلم و پایین‌تر در ناحیه هرمزگان با 172 نفر ملاحظه می‌شود. در مجموع کل کشور نیز 14درصد نیروهای دیپلم و کمتر مازاد هستند که می‌بایست در استخدام‌های آتی مورد توجه قرار گیرد و کمترین میزان جذب در این سطح صورت پذیرد.