رابطه تفكر انتقادي و رفتار شهروندي معلمان دوره ابتدايي

هدف از تحقيق حاضر بررسي رابطه ميان تفكر انتقادي (مهارت‌هاي تفكر انتقادي) با رفتار شهروندي معلمان ابتدايي شهرستان تنكابن است. روش تحقيق از نوع توصيفي- همبستگي مي‌باشد. روش گردآوري داده‌هاي تحقيق به‌صورت ميداني و از طريق پرسشنامه‌هاي معتبر تفكر انتقادي و رفتار شهروندي مي‌باشد كه داراي گويه‌هايي از نوع طيف ليكرت 5 گزينه‌اي تشكيل شده و از پايايي و روايي لازم برخوردار مي‌باشند. جامعه آماري تحقيق مجموعه معلمين ابتدايي شهرستان تنكابن به تعداد 483 نفر در 90 مدرسه مي‌باشد. نمونه آماري اين تحقيق به ‌صورت تصادفي- طبقه‌اي انتخاب و براساس جدول مورگان 214 نفر در نظر گرفته شده‌اند. با استفاده از اطلاعات آماري توصيفي و استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون گام‌به‌گام فرضيه‌هاي تحقيق مورد آزمون قرار گرفته‌اند. قبل از آزمون همبستگي براي پي بردن به نرمال بودن توزيع داده‌ها از آزمون كولوموگروف- اسميرنوف استفاده شده و بعد از اطمينان از نرمال بودن داده‌ها، فرضيه‌هاي اصلي و فرعي پژوهش، مورد آزمون واقع شده‌اند. نتايج تحقيق نشان داده است، ضريب همبستگي بين متغير پيش‌بين (مهارت‌هاي تفكر انتقادي) و متغير ملاك (رفتار شهروندي) در سطح 95 درصد به ميزان 895 درصد= y معني‌دار بوده است. ضمن اينكه هر يك از مهارت‌هاي تفكر انتقادي (تحليل، ارزشيابي، استنباط، استدلال قياسي، استدلال استقرايي) قابليت لازم را براي پيش‌بيني متغير ملاك (رفتار شهروندي) معلمان ابتدايي برخوردار بوده‌اند، كه در اين ميان تأثير مهارت تجزيه و تحليل بالاترين رابطه معني‌داري را با رفتار شهروندي برخوردار بوده است.