THE OPTIMAL MODEL FOR THE DEVELOPMENT OF HIGHER EDUCATION SPACES FROM THE PERSPECTIVE OF ERGONOMICS

امروزه، توجه به مباحث ارگونومی در نظام ‏های آموزشی به اولویتی مهم تبدیل شده است چراکه اعتقاد بر این است که این حوزه بر کیفیت نظام آموزشی تأثیر می‏گذارد. پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی بهینۀ توسعۀ فضاهای آموزشِ عالی از منظر ارگونومی تدوین شده است. روش پژوهش کیفی است و از نظریۀ داده بنیاد برای طرح یک چارچوب تحلیلی انتزاعی استفاده می‏کند. نمونۀ آماری پژوهش شامل 25 استاد باسابقه می‏شود که، براساس نمونه ‏گیری غیراحتمالی و نمونه ‏گیری هدفمند (نظری)، دو نوع آن را با نام‏ های حداکثر تنوع (ناهمگون) و گلولۀ برفی انتخاب کرده ‏ایم. شایان ذکر است که نمونۀ آماری هم در دانشگاه حضور دارد و هم درخصوص موضوع پژوهش از اطلاعاتی نسبتاً جامع برخوردار است. همچنین اطلاعات جمع‏ آوری ‏شده را به‏ وسیلۀ نرم ‏افزار ATLAS.tiTM تحلیل کرده ‏ایم. براساس نتایج، آموزشِ عالی نیازمند بازنگری کلی در حوزۀ ارگونومی، به‏ مثابۀ عاملی مهم و تأثیرگذار بر کیفیت آموزشی، است.